Omdat Querido zijn boek niet onder een Creative Commons licentie wilde uitbrengen, zet Richard Osinga het maar zelf online. In 206 stukjes gehakt, om precies te zijn. En verspreid over 206 weblogs, als alles goed gaat. Hij is nu bij stukje 62, 61 stond op Frankwatching, daar kom je als het goed is nu vandaan 🙂
UPDATE (30-5-2006 12:08): Kennelijk was iemand anders me voor, dus ik heb nu een nieuw stukje (74) moeten pakken. Nog niet helemaal waterdicht deze manier van publiceren 😉
Ik heb de eerste 5 hoofdstukken gelezen, maar moet toegeven dat de inhoud van het verhaal van het boek me niet heel erg boeide. Ik vind het echt wel een erg slimme online marketing actie. Er zit een grote virale werking aan en voor zoekmachine rankings is het ook ideaal. Ik ben benieuwd of iemand ideeën heeft hoe dit initiatief vaker uitgevoerd kan worden. Het leukste is natuurlijk het nieuwe, maar de volgende schrijver moet toch met iets origineels komen lijkt me 🙂
Overigens is het qua usability niet echt super. Het boekje printen kan (voorlopig) niet en je zou straks van 206 verschillende webservers elke keer een pagina met een stukje moeten downloaden. Ondanks dat levert het natuurlijk wel een leuke wandeling door de blogosphere op…
Maar goed, without further ado, hoofdstuk 64 74 van het boek Wembley:
Greuter staat op.
‘We beginnen weer,’ zegt Cantona.
Ik ben alleen en snijd buiken. Ik denk na over wat Cantona gezegd heeft. Als ik geen voetballer zou zijn, dan zou ik filosoof willen zijn, zoals hij.
Ik denk aan Jojo, mijn stiefvader. Hij geldt bij ons thuis als een wijs man. Hij vraagt nooit waarom. Hij vraagt nooit iets. Hij spreekt. Hij heeft over alles een mening. Vanuit zijn hangmat overziet hij de wereld en aan zijn ogen kun je zien dat hij alles begrijpt wat hij ziet. Hij hoeft niets te vragen, hij is oud, hij heeft alles gezien – hij weet alles.
Vanuit de inpakhal klinkt geschreeuw. Greuter is boos. Nog bozer dan normaal. Hij vloekt. Hij schreeuwt als een gier en gromt als een hyena. Ik vermoed dat de prooi Hassan is, maar ik kan niet gaan kijken. Ik moet bij mijn buiken blijven. Als Greuter boos is op mij, durf ik hem niet aan te kijken. Hij bromt elke keer dat hij langskomt dat ik te veel nieuwe mesjes gebruik, of dat ik te langzaam werk. Maar als ik snel wil werken snijd ik vaak in het bot en dan heb ik snel een nieuw mesje nodig. Ik kan wel door blijven werken met een bot mes, maar dan ben ik weer niet snel.
Greuter is nooit tevreden. Je kunt het aan zijn gezicht zien. De rimpels lopen diep in zijn gezicht en zorgen ervoor dat hij altijd boos kijkt. Als hij zou lachen dan zouden zijn rimpels kraken, de lijnen van de lach zouden kruisen met de ingeslepen strepen van zijn boosheid.
Maar wacht, er is nog meer!
Als je via het boek hier komt en nog niet verder geklikt hebt: Usarchy is een weblog over online marketing en usability. Hier staan artikelen die interessant zijn voor iedereen die een website heeft, of ervoor verantwoordelijk is.
Usarchy doet mee aan de publicatie van het boek Wembley omdat het vanuit online marketing oogpunt een hele interessante actie is. Ik hoop dat je de rest van dit weblog ook interessant vindt, voel je vrij om rond te kijken!
Enkele van de populairste artikelen die op dit weblog zijn verschenen:
usarchy.com 
Ruben, je bent onverbeterlijk — en goed voor een grijns 🙂
LikeLike
He Ruben, er gebeurt wat raars! Als ik vanaf Frankwatching naar het volgende stukje link, ga ik naar stukje 62 op
http://tielsetoestand.punt.nl/?id=281227&r=1&tbl_archief=&
Het lijkt erop dat je een zijstraatje bent…
LikeLike
Ha, dank doggie… Heb maar even een nieuw stukje gepakt, was kennelijk iets fout gegaan met de toewijzing ofzo 🙂
Jammer, want die link van Frankwatching had ik natuurlijk graag gehad 😉 En yes, ik ben overbeterlijk….
LikeLike
Hoi Ruben,
Nee het is wat usability betreft niet optimaal: daar is het papieren boek dat gewoon bij Querido uitkomt voor bedoelt.
Als twee mensen tegelijk een stukje halen, komt er een zijstraatje. Dat is op zich niet erg, denk ik, maar met stukje 74 zit je niet langer in een zijstraat!
LikeLike
Pingback: UZY.nl » Blog Archive » Wembley: slimme blogmarketing
Das waar, Richard, papier is voor boeken inderdaad toch wat meer usable 🙂
Trouwens, wat was nu de deal met Querido mbt copyright, ze wilden het niet aan een stuk onder CC online zetten, maar los kan het wel? En zijn de bloggers nu allemaal een beetje copyright eigenaar? 😉 Ik ben slecht thuis in auteursrechten etc, maar zitten hier nog ogen en haken aan?
LikeLike
IANAL, maar volgens mij hebben jullie allemaal eenmalig het recht een fragment te publiceren en blijft het co.yright bij mij,
LikeLike
Hah, IANAL kende ik nog niet, maar je snapt hem wel meteen. Jammer dat de afkorting ook e.e.a. betekent als je hem hardop uitspreekt 😉
LikeLike