Deze hype gaat in tegen bijna alles waar ik voor sta. David en Robert “tikten” mij (oh, en Marcel ook nog! (29-1-2007 update)), wat betekent dat ik 5 dingen over mezelf kan vertellen die (bijna) niemand weet. Natuurlijk vind ik het ook leuk om over andere bloggers persoonlijke dingen te lezen die (bijna) niemand weet. Dus daar gaan we dan…

1. Ik ben geobsedeerd met persoonlijke ontwikkeling en efficiëntie

   En ik ben er nog trots op ook. Mijn ouders hebben me altijd een ding ingeprent, los van allerlei andere standaard ouder-raad: gebruik je talenten. Hierbij doelden ze deels op school, en heb ik in dat opzicht hun advies gelukkig in de wind geslagen toen ik besloot mijn studie aan de UU niet af te maken. Maar ik kon dat doen omdat ik besefte dat het veel efficiënter was voor mijn ontwikkeling als ik mezelf door te bloggen, te lezen en te werken, verbeterde. En dus meer van mijn talenten te gebruiken om die op een positieve manier terug te voeden aan de wereld.
   

   Als het even kan (lukt), sta ik ’s ochtends om 6:00 op zodat ik minstens anderhalf uur kan besteden aan lezen en schrijven. Ik volg met religieuze precisie weblogs over persoonlijke ontwikkeling en lifehacking, en probeer Getting Things Done gedaan te krijgen. Dat gaat steeds beter, en ik merk dat het een erg positief effect heeft op mijn productiviteit en zeker ook creativiteit. Om die laatste reden drink ik bijna geen koffie meer en alleen groene thee, want van koffie ga je stuiteren, incoherent denken en praten, en niet beter presteren.

   Tijdens de lunch op mijn werk lees ik liever langere artikelen die in mijn d:inputtext staan dan met collega’s te praten (al doe ik dat ook, als het mij uitkomt en ik er zin in heb, want dat is ook sociaal efficiënt en leerzaam ;)) Onderweg met auto, trein of fiets luister ik naar alle podcasts uit d:inputaudio. Een TV heb ik niet, maar tijdens het schillen van de piepers heb ik altijd nog d:inputvideo, waar interessante online shows staan waar ik van kan leren.

   Mijn werk en privé leven zijn bijna niet van elkaar te scheiden, en daar ben ik blij mee. Het is niet altijd even gezond, maar mijn ontwikkeling vaart er wel bij, en ik hou van wat ik doe.

2. Ik heb een paar keer vrijwilligerswerk gedaan

   En dat vrijwilligerswerk heeft tot twee relaties geleid. In Roemenië werkte ik een paar weken in een weeshuis om de kids daar een leuke zomervakantie te geven. Ik speelde met ze, leerde Roemeens (maar niet heus, al was mijn bijnaam “maimutica”, aapje), hield handjes vast en gaf percussie les op plastic emmers. Het was een hele leuke en leerzame ervaring, zowel door de kids als door de 15 andere vrijwilligers uit 10 andere landen. Ik hield er een relatie met een Roemeense aan over, en een hoop vrienden die ik anytime zou kunnen opzoeken, wat ik tot nu toe meerdere keren per jaar heb gedaan.

   In Montenegro deed ik mee aan een awareness project, waarbij het doel was de daar zo complexe relatie tussen de Islam, Orthodoxe en Katholieke kerk te doorgronden. Weer met veel buitenlandse maar vooral ex-Joegoslavische vrijwilligers uit Montenegro, Servië, Albanië, Kroatië en Bosnië. Ik leerde er vooral dat het in ieder geval met de huidig levende generaties niet meer goed komt met de Balkan. En dat er verschrikkelijk diep dingen mis kunnen zijn met mensen en maatschappijen. Deze keer kwam ik thuis met een Duitse, we hielden het half jaar vol en toen werd de afstand me te gortig.

3. Ik wilde vroeger rechter worden, of kok

   Waarom ik kok wilde worden weet ik eigenlijk niet meer. Ik zat op de basisschool in een kookclubje en vond dat gewoon leuk. Het rechterschap sluit wel goed bij me aan, heb ook een tijdje (om een andere reden) rechten gestudeerd. Ik kan niet zo goed tegen onrecht, niet in de minste plaats omdat ik er zelf weinig last van heb. En als ik het wel heb, ben ik sterk genoeg om het op te vangen. Om die reden stem ik altijd zo links als ik redelijk acht, omdat anderen bescherming nodig hebben en ik me toch wel red.
   En natuurlijk kan ik in mijn huidige rol ook de arme man in de straat verdedigen. Het onrecht van un-usability en ontoegankelijkheid zal ik bestrijden 😉

4. Ik was een jaar lang fietskoerier

   Dat was een kleine jongensdroom van me, ik heb altijd veel gefietst. Bij Velosprint heb ik een jaar lang twee dagen per week gefietst tijdens mijn studententijd. Ik vond het heerlijk maar het was soms wel zwaar omdat ik er een studie en een bedrijf bij deed. Dat laatste werd serieuzer en toen ben ik met fietsen gestopt. Ik baal nog steeds dat ik geen stoere foto’s van mezelf heb uit die tijd, want ik zag er natuurlijk damn goed uit op mijn snelle fiets in mijn strakke pak…

5. Ik voel het fysiek als ik iets op mijn clipboard heb

   Om even aan te geven hoe vergroeid ik ben met computers… Als ik iets op mijn clipboard bewaar (waarschijnlijk gebruik ik ctrl-c makkelijk meer dan 100 keer per dag), voel ik dat. Ik bedoel niet dat ik mijn vingers voel als ik het toetsenbord aanraak. Ik bedoel dat ik iets in mijn lichaam of hoofd voel, dat zegt “er zit iets op het clipboard”. Dat gevoel blijft net zo lang tot ik ctrl-v heb gedaan. Zolang dat niet gedaan is, zit er dus iets op mijn clipboard waar kennelijk iets mee moet gebeuren. Ik heb dus ook vaak dat ik het gevoel heb, even ergens ctrl-v doe om er dan achter te komen dat ik inderdaad ben vergeten die ene URL te checken of de ene mail af te typen.

Lieve Usarchy lezer: noem ook 1 ding

Omdat ik kettingbrieven dus haat, zal ik geen anderen “taggen” om vijf dingen over zichzelf te vertellen. Wel wil ik jou vragen 1 ding dat (bijna) niemand (online) over je weet in de reacties achter te laten. Het maakt me niet uit hoe klein of groot het is, of hoeveel woorden je gebruikt om het te vertellen. Maar ik wil graag meer weten van mijn lezers, en een beetje feedback lijkt me wel gepast na deze biechtsessie 😉

Dus kom maar op: Ik…

PS: Ik heb maar meteen even een foto toegevoegd die een vriend onvermoed van me maakte op een niet al te nuchtere avond…