Malcolm Gladwell is een van de hipste schrijvers van dit moment. In de blogospere is hij al een tijd een van de grootste helden, en met The Tipping Point uit 2000 heeft hij een internationale bestseller op zijn naam staan. Gladwell schrijft voor The New Yorker en was verslaggever voor The Washington Post. Sinds kort heeft hij ook een blog, waar hij af en toe zijn observaties spuwt.
Blink is de opvolger van The Tipping Point, en al net zo’n groot succes. Dat boek ligt trouwens ook op mijn nachtkastje, al ben ik er nog niet in begonnen.

Over het boek

Malcolm Gladwell vertelt op zijn site ook over Blink. Blink gaat over hoe veel beslissingen in het onderbewuste worden genomen. Het boek analyseert wat er allemaal achter die “gesloten deur” gebeurt in die split-seconde die we vaak gebruiken om beslissingen te nemen. Gladwell noemt in het boek een hele berg gevallen van dat soort blink-beslissingen. Hij analyseert die momenten en laat er zijn theorieën op los.

Een van de voorbeelden: een museum koopt na maandenlange analyse een perfect bewaard gebleven historisch beeld, maar een vervalsingen expert beseft in een blink dat er iets mis moet zijn met het beeld. Uiteindelijk blijkt het beeld inderdaad een vervalsing te zijn.

Het Pentagon wordt verrast door de oude rot en zijn blink-beslissingenEen ander voorbeeld verhaalt over een grote militaire oefening waarbij de experts van het Pentagon het met een nieuw informatiesysteem opnemen tegen een oude rot uit Vietnam. De oude rot “speelt” in de oefening de terroristen die met hun informatie achterstand geen schijn van kans zouden maken. De terroristen winnen met glans omdat het Pentagon zoveel informatie heeft dat ze de beslissingen niet meer helder genoeg maken. Ze worden verrast door de oude rot en zijn blink-beslissingen.

Een derde voorbeeld is een tennis coach die met extreme nauwkeurigheid kan zeggen of een opslag een dubbele fout wordt. Hij doet zijn voorspelling tijdens de opgooi maar kan zelf niet zeggen waar hij nou op let. Hij “ziet” het gewoon, al weet hij niet wat hij dan ziet. Later in het boek proberen ze met slow motion beelden te analyseren wat nou het geheim van de opslag is, zonder succes.

Thin-slicing

Thin-slicing is de kern van de theorie van Gladwell. Thin-slicing is het reduceren van de informatie op basis waarvan een beslissing wordt genomen. Je hakt de informatie in thin slices (dunne plakken) en pakt precies het plakje dat nodig is om de beslissing op de baseren.
Mensen zijn erg goed in thin-slicing, maar de overvloed aan informatie die we vaak tot onze beschikking hebben zorgt er paradoxaal genoeg voor dat onze beslissingen slechter worden. Dat komt omdat het moeilijker wordt uit alle informatie precies dat te halen wat nodig is om de goede beslissing te nemen. Als we emoties lezen door naar een gezicht te kijken, thin slicen we de samentrekkingen van spieren. Als je iemand ontmoet kijk je elkaar aan, op basis van de kleinste mimiek in het gezicht beoordeel je elkaar, en gek genoeg is die beoordeling vaak helemaal niet zo slecht. Maar als hij wel slecht is, zit je verkeerd en heb je een probleem, waar je erg moeilijk vanaf komt

Wanneer iemand wordt gevraagd “zwart” in verband te brengen met “goed”, duurt die beslissing altijd langer dan bij het verband tussen “wit” en “goed”.Gladwell laat zien waardoor onze blink beslissingen worden beïnvloed. In je onderbewuste spelen zich allerlei processen af waar we geen directe invloed op hebben. Een van de meest interessante passages uit het boek gaat over “priming”. Priming is het beïnvloeden van het onderbewuste door je voor het nemen van een beslissing bijvoorbeeld foto’s te laten zien. Het blijkt dat mensen door de jaren heen “geprimed” zijn in hun gedachten over gekleurde mensen. In Blink staan een aantal tests waaruit blijkt hoe sterk die priming is. Wanneer iemand wordt gevraagd “zwart” in verband te brengen met “goed”, duurt die beslissing altijd langer dan bij het verband tussen “wit” en “goed”. Als je iemand echter vooraf foto’s laat zien van succesvolle donkere mensen, wordt het verband tussen “zwart” en “goed” sneller gelegd.

Mijn mening over Blink

We moeten beseffen dat we, […] overgeleverd zijn aan ons onderbewustzijn. Blink leest net als Freakonomics lekker weg, misschien wel lekkerder… Gladwell heeft duidelijk een punt te maken. We moeten ons bewust worden van de kracht van blink-beslissingen. We moeten beseffen dat we, meer dan we willen toegeven, overgeleverd zijn aan ons onderbewustzijn. En tegelijk moeten we proberen dit te begrijpen en te beïnvloeden, om onze beslissingen beter te maken.

Gladwell gaat echter erg lang door met leuke voorbeelden. Een tijd lang lijkt het alsof er niks nieuws wordt verteld, maar meer van hetzelfde. Je bent na de eerste voorbeelden waarschijnlijk wel overtuigd van thin-slicing, maar Gladwell blijft met voorbeelden drammen. Gelukkig wordt dat verderop weer beter met casus die zo indrukwekkend zijn dat ik er enorm veel inspiratie van kreeg.

Om af te sluiten en mijn (zeer positieve) mening over Blink te illustreren wil ik nog een voorbeeld aanhalen. Gladwell schrijft over een studie naar ale mogelijke gezichts uitdrukkingen, waarbij duidenzen verschillende combinaties voor allerlei bestaande en niet bestaande emoties zorgen. Een van de opvallendste uitkomsten van experimenten is dat je gezichtsuitdrukkingen nooit los kunnen staan van je echte gevoelens. Als je maar goed thin-sliced. Als je dus maar precies de goede emotie op het goede moment leest.
Als je iemand dwingt te lachen (door bijvoorbeeld, zoals in Blink wordt verteld, een pen tussen zijn tanden te klemmen), gaat hij de cartoon ook echt grappiger vinden. Als je jezelf dwingt om boos te kijken, gaat je hartslag omhoog en vertoon je andere fysieke kenmerken die op een oprechte boos-emotie duiden.
Dat geeft de potentie en kracht aan van thin slicing. Dat is voor mij ook het meest indrukwekkende uit het boek. Het maakt mij ervan bewust nog meer open te moeten staan voor, hmmm, alles eigenlijk. En het overtuigt me er nog emer van dat ik alles aan mezelf kan verbeteren, zelfs de beslissingen die mijn onberbewuste voor me neemt.

Ik geloof nu tegelijk meer en minder in mezelf, in mijn vermogen goede beslissingen te nemen. Door alle voorbeelden en casus kijk je anders naar je eigen beslissingen. Ik geloof nu tegelijk meer en minder in mezelf, in mijn vermogen goede beslissingen te nemen. Misschien vertrouw ik mijn eigen beslissingen meer, maar tegelijk ben ik me meer bewust van de potentie van fouten in thin-slicing. Het boek voegt wat mij betreft een laagje openheid toe (of het schraapt een laagje geslotenheid en vooroordeel af) van je denkproces.

Ik kan iedereen het boek aanbevelen, zeker als je psychologie interessant vindt.. Koop vooral de pocket versie zodat je hem makkelijk kan meenemen. Ik vond het lekker om het boek in de trein en buiten in de stad te lezen, om me heen te kijken en na te denken over die grote interessante wereld om ons heen.